uit: Rockin Soundbox 1980 onder redaktie van: Bert & Loeki van der Goot en Bert & Joke Schoonhoven. Met dank aan Ella voor het beschikbaar stellen van het boekje.

 

Nog even vastsjorren mijn matras en mister Flatfoot en zijn auto Bobbeltje zijn gereed voor het vertrek naar Engeland! Het is donderdag, 16 oktober 1980. Om 7 uur hebben we afgesproken bij het koffiehuis van Ko, ik heb nog maar een halfuur. Een groot gedeelte van de Bopcats gaat naar Engeland, ook de Haarlemse Coolcats met hun reusachtige Caddillac zijn van de partij. Na wat gekwebbel over koffers en plaatsen vertrekken we eindelijk, weg uit “Discodam”. De stoet is 6 wagens lang en dwingt bij veel voorbij-gangers respect af door de Caddy, Zephyr en Dodge, we lijken wel een stel gangsters. Na een werkelijk gesmeerde rit boeken we in voor de boot die van Hoek van Holland vertrekt. Een verlopen paspoort is het enige probleem, gelukkig wordt dat met een toeristenkaart in orde gemaakt. We rijden vlot de boot op. Aan boord pikken we meteen de discotheek in, helaas zitten er in de Rock-Ola maar enkele R & R-platen, die we 100 keer draaien. De Rockin Rebels uit Eindhoven zitten helaas op een andere boot. Laat in de avond gaan we naar onze gepikte of gehuurde hutten waar de zee en wind ons in slaap rocken. Slaperig maar popelend wachten we next morning tot we van boord kunnen. Gelukkig komen we zonder problemen van boord door de douane, alleen het bed boven op Bobbeltje roept wat vragen op. Na wat vreemd gewiebel met de auto's vanwege linksrijden gaat de stoet op weg. Regen, regen en nog eens regen, die vroege ochtend. Het landschap laat zich moeilijk temmen onder onze Nederlandse wielen, heuvel op en heuvel af. Hoe langer we rijden, hoe toffer wij ons gaan voelen, wetende dat ergens aan de horizon de Rock 'n Roll op ons wacht! De karren houden zich goed, langzaam glijden we dorpie in en uit. In de wagens draaien we natuurlijk pittige R & R. Overal staart men ons aan, alsof wij de duivel zelve zijn. Een rotonde, dan rechtdoor…… JA!!! Hier links is de ingang van Ladbrokes Caister Holiday Centre! Eindelijk rijden we Rock & Roll city binnen, sommige voor de 2e keer, die weten wat ze kunnen verwachten. Straks beginnen de eerste bands al te spelen. Ons geluk is groot, want de huisjes die we toegewezen krijgen zijn erg dicht bij de 2 zalen, mijn meegenomen matras blijk ik niet eens nodig te hebben. De Rockin Rebels hebben ook hun huissie vlak bij ons. Sommigen beginnen meteen het terrein te verkennen, er blijken zeer veel fantastische karren te staan. Het is knus in de huisjes, na wat gegeten te hebben gaan we ons voorbereiden op de eerste big-evening! Het is koud en de regen blijft onafgebroken doorzeiken, maar zelfs voor het ellendigste weer valt er wel een passende R & R plaat te vinden, en dan vergeet je het. Een wereld gaat voor ons open als wij “Neptunes Place”binnenstappen. Langs de uitsmijters het pasje laten zien, trap op… en een enorme glanzende dansvloer omgeven door winkeltjes en lichteffecten openbaart zich aan je puntschoenen. Het is net alsof je in een geweldige R & R film meespeelt, de sfeer kan ik niet op dit papiertje nedertikken, je moet er zelf naartoe. Langzaam stroomt de grote schemerige zaal vol met rockers, allemaal popelend om in hun vaak benijdenswaardige outfits te gaan dansen. Uit de speakers dendert onaf-gebroken het beste uit de fifties, de menigte deint als bezeten dansend mee, een normaal mens kan niet stil blijven staan, ik ook niet. Terwijl de eerste bands beginnen te spelen ga ik op het bordes staan, zo heb ik een prachtview. Vaak is de discotheek beter dan een live-optreden, de mensen worden dan nog meer opgezweept, omdat de muziek fantastisch is. Het wordt steeds drukker, ook de “mods” zijn weer van de partij maar die houden zich nog rustig. Er is weer volop te koop op het gebied van platen, kleding en ander R & R spul. In “Neptunus” zijn 3 platenwinkels, 2 kledingkramen, 2 bars en een restaurant. Het bier is er niet lekker en zonder schuim. Ook de kleine zaal is open, de sfeer daar is erg goed, daar zin 2 winkels en een bar, erboven is de bios. Deze eerste avond traden op Gina & de Rockin Rebels, Blue Cat Trio, Remember This, Black Jacks, Shades en ertussendoor de uitstekende discotheek “Wildwax”. Suizend van de muziek en dronken van het bier en de R & R gaan we 's nachts terug naar onze hutjes. De zalen sluiten maar het blijft rumoerig in Rock 'n Roll-city. uit: Rockin Soundbox 1980 onder redaktie van: Bert & Loeki van der Goot en Bert & Joke Schoonhoven. Met dank aan Ella voor het beschikbaar stellen van het boekje.Zaterdagochtend halen we zakken vol lekkers in Great Yarmouth. Rond ons huis ontwaakt American Graffity, sleeën uit de 50er jaren deinen langzaam voorbij. In het dorp ben ik op zoek naar kleding maar alles is veel te klein en krap voor mijn Hollandse lijf. Onze vriend de regen blijft gezellig bij ons. Het wordt later, straks barst in R & R city de tijdmachine weer open. Het kacheltje werkt perfect en de thee smaakt goed, we hebben flink wat te eten gehaald. Vanavond trek ik mijn roze pak aan. In de “Caddy” rijden we die paar meter naar de grote zaal die net open is. Op de dansvloer swingen weer de mensen, uit de speakers dreunt de R & R muziek. Vanavond het hoogtepunt. Op het programma staan Carl Perkins, en Jack Scott voorafgegaan door de Cruisers en ertussen weer platen van “Wildwax”. Het wordt met de minuut gezelliger, vanavond is iedereen in z'n beste R & R outfit, de meisjes hun mooiste petticoats. Er wordt volop gefotografeerd, ook de huisfotograaf rent op en neer, zijn foto's zijn de volgende dag te koop voor een te hoge prijs. Jack Scott valt tegen, teveel country, maar Carl Perkins is goed, hij is in al die jaren niet veranderd, tijdens het optreden van de Shades beginnen de Mods raar te doen. De zaak dreigt uit de hand te lopen als de Rockin Rebels in de buurt gaan staan, dan tijdens het optreden van de Polecats breekt er een ruige knokpartij uit. Het is gelukkig binnen een kwartier weer rustig. Wildwax begint weer en de dansvloer vult zich met boppers en paartjes. De kleine zaal is ook stampvol en erg gezellig, tussen de 2 zalen loopt een ononderbroken stroom van rockers en ted's op de parkeerplaats rijden de droomwagens af en aan. Misschien is deze weekend-hop wel de beste ter wereld in zijn soort. Het restaurant veranderd langzaam in een vuilnisbelt, de verkopers in de winkels en achter de bars worden steeds bezweter en draaien op volle toeren. Het is en blijft deze avond als in een film, veel mensen dansen als gehypnotiseerd op de fabelachtige platen uit betere tijd. Maar ook aan deze avond komt een eind, het wordt stiller, langs de randen van de dof gerockte dansvloer heeft zich een enorme troep verzameld, men is de hele nacht in de weer om alles weer op te ruimen en het parket weer te polijsten tot chroomglans. Terwijl de regen tegen het engelse huisje tikt zitten we weer aan de boterhammen met pindakaas en thee bij te komen van de droom deze avond. Deze 2e R & R nacht is het rustig, iedereen is uitgeput, buiten wachten de oude sleeën zwijgend en trouw op hun baas. Zondagochtend, een felle regenboog priemt door de engelse hemel, eindelijk wat zon, iedereen is uitgerust voor de laatste dag in R & R city. Voor het eerst zie ik in de bios Johnny Burnette, Lavern Baker en Franky Lymonn bewegen in zwart-wit. We maken met de Caddillac een uitje naar de boulevard, het is er winderig, maar de pier met zijn speelhal en kermis zijn zonder meer geschikt voor een R & R film! Ik hang er met mijn revolver de gangster uit. In het kleine zaaltje zien we nog even de Blue-Cats optreden, die helaas helemaal veranderd zijn, de saxofonist heeft zijn blonde haren voorzien van rode strepen, die is dus ook besmet met een punkgezwel. Nog even wat kopen in een van de winkels en dansen op de glanzende vloer, over enkele uren vertrekken we weer voor een halfjaar naar Nederland. De koffers zijn gepakt en iedereen wil eigenlijk langer blijven, maar ja de meeste moeten morgen meteen weer aan het werk. Na een laatste fotojacht op de vele mooie wagens, begin ik mijn matras op de trouwe Bobbel te binden. Iedereen is aanwezig, we kunnen vertrekken. Sommigen, waaronder ik, moeten tanken, dat is hier een heel gezoek, want veel stations hebben geen four-star (super) maar ook dat was na 10 x heen en weer rijden opgelost. Voor de laatste maal rijden we langs R & R City, de lange trip home voor ons. In mijn wagen draait “Cruisin 1958” het is een prachtige, bijna glijdende rit, de lucht is bloedrood van de ondergaande zon, waardoor de contouren van vooral de Caddy bijna horrorachtig afsteken tegen de licht bewolkte hemel, ik zal deze rit niet snel vergeten. Het is bijna pikdonker, in de wagens is het aangenaam, met een constante vaart van 60 km/pu suist het engelse asfalt onder onze konten door. We stoppen slechts 1 keer omdat de meeste het niet meer ophouden. Het is wel inspannend rijden in het aardedonker aan de linkerkant, maar we bleven onafscheidelijk. Als een rups kronkelde de stoet met 12 witte en 12 rode lichten richting boot. Plots verliezen we de Caddy, niet ver van de boot, waar is ie? Na het dorp afgestroopt te hebben blijkt het slagschip al bij de boot te staan. We zijn net op tijd, de wagens kunnen nog net op een schuine helling in de boot parkeren, wat een gein! Dit keer zijn de Rockin Rebels met ons op de boot, dat wordt dus lachen. Ik ga weer proberen een hut in te pikken, mij te duur om te huren. Wij hebben een hoek van het schip veranderd in ons domein, Rooie Elvis is nog steeds de Big Boss van de Rockin Rebels. Er wordt volop bier gehesen, voor iedereen is het allemaal veel te kort geweest. De boot verwijderd zich van de kust. Er worden weer sterke verhalen verteld door Rooie Elvis. Er wordt een klein portable recordertje tevoorschijn gehaald en de R & R snerpt door het restaurant. Bladen vol goudgele pilsjes reizen van de bar naar onze corner. Het wordt later, de meeste mensen zijn al naar hun kooi, ons hoekie begint ook al slaapverschijnselen te vertonen. De zee is behoorlijk wild, de plaat "Sea Cruise" past perfect bij deze sfeer. Ik kan geen hut vinden en slenter met nog een paar over het schip. Uiteindelijk blijf ik met nog een paar anderen maar op. Af en toe valt mijn kop naar beneden van de slaap, heel in de verte ziet men achter de golven een glimp van een Nederlandse vuurtoren. Het is stil aan boord, ik zit met een Rockin Rebel aan een tafel en laat wat flesjes rollen over de vloer. Door de dichte gordijnen is de felle flits van de vuurtoren al erg duidelijk te zien. Sommigen worden weer wakker en komen bij ons zitten, overal liggen mensen te slapen, het lijkt wel oorlog. Over enkele uren zullen we van boord gaan, terug naar huis en werk. Ik heb nog vrij, we zullen weer rechts rijden, met het idee dat we terug zijn uit de tijdmachine. Over 6 maanden gaan we weer en elke keer gaan we met tegenzin naar huis, dat weet ik zeker!

Wimpy “Flatfoot” de Leeuw. 2 november 1980.